Een alleenstaande moeder
Akkoord.
Alleenstaande vaders bestaan ook en dat is even erg, boeiend, ontroerend enzomeer, maar ik kom het minder tegen onder mijn cliënten.
Een alleenstaande moeder, ze houdt je bezig.
Ze grijpt je naar de keel. Hoe ga je verdomd om met die opgroeiende kinderen. De papa (ik heb het nu even over de gescheiden alleenstaande moeder) trekt er zich vaak even weinig van aan als in de jaren dat ze getrouwd waren.
Of is dat alleen maar een subjectief gevoel van mevrouw?
De verschillen in opvoedingsstijl tussen man en vrouw – die trouwens vaak mee tot de relatie bre....
Lees verder UW REACTIE |
Alleenstaande
Het woord heeft een negatieve bijklank.
Het klinkt als: "alleen, geisoleerd, zonder steun"
en het heeft een ondertoon van "afwijkend , anders".
 Alhoewel: volgens gegevens van het rijksregister is ongeveer 28 % van de Vlaamse bevolking alleenstaand (met of zonder kinderen).
Volgens andere bronnen woont 1 kind op 8 samen met zijn alleenstaande ouder.
Zo uitzonderlijk is alleenstaande ouder zijn dus beslist niet.
Sterker: volgens dezelfde overheidsgegevens heeft
1 op 5 kinderen ooit samengewoond met een alleenstaande ouder.
De overgrote meerderheid daarvan na een echtscheiding en 9 op de 10 wonen/woonden bij hun moeder....
Lees verder UW REACTIE |
 | | Mama! Ma-maaaa!!!
De luide schreeuw komt uit de badkamer. Het warm water is op.
Dochterlief staat half ingezeept onder de douche. En daar is ze niet gelukkig mee.
Achter de kast wrijft broer zich in de handen. Je hoort hem denken: yes vandaag ontsnapt aan een koude douche.
Sinds ik dat appartementje huur, voor een appel en een ei, valt het hele zaakje bijna uit elkaar. Er is altijd we....
Lees verder
UW REACTIE |
|  | | Elke scheiding is uniek en (bijna) altijd moeilijk. Ze mag nog zo vreedzaam verlopen, kinderen hebben het er altijd lastig mee. Luisteren en praten zijn de sleutelwoorden om hen er doorheen te loodsen.
Kinderen willen zich bemind voelen door mama én papa. Ze houden van de veiligheid van hun ‘cocon’: het gezin, het huis waar ze wonen, het leven samen.
Ze vinden het onrechtvaardig en onbegrijpelijk dat dit door een s....
Lees verder UW REACTIE |
|
Met wijdopen ogen zit ik te luisteren naar de stilte.
Niets hoor ik, geen voetstappen, geen dichtvallende deur, niet het gedempte gemompel van een TV op één van de kamers
De kinderen zijn weer weg. Mijn huis is leeg, op mezelf en de poes na.
Die poes die ik me dan toch maar aangeschaft heb tien jaar geleden, om deze momenten van verlatenheid wat draaglijker te maken.
Na al die jaren ben ik er nog niet aan gewend. Net voor het vertrek van wat we tegenwoordig “de kids” n....
Lees verder
UW REACTIE |
Door omstandigheden worden kinderen meer en meer opgevoed door één ouder.
Soms is de andere ouder nog in het spel, soms helemaal niet.
Tijdens moeilijke periodes, en met kinderen zijn die er wel, wens je dat je er niet alleen voor stond.
Je zou willen overleggen met iemand anders dan je moeder.
s Avonds even kunnen ventileren bij een glas wijn. Met je partner de dag overlopen. De straf die je uitsprak, samen....
Lees verder UW REACTIE |
 | | Als je geluk hebt, loopt er ook nog ergens een papa rond die in hetzelfde schuitje zit. En interesse heeft in een alleenstaande moeder. Het nadeel ervan is dat je de kinderen moet delen.
Het voordeel ervan is de tijd die je aan jezelf kan spenderen.
Maar een nieuwe serieuze partner merk je niet snel op terwijl je met een volle kar en twee joelende kinde....
Lees verder
UW REACTIE |
|  | | Onderzoek toont aan dat het op zich niet schadelijk is voor kinderen als hun ouders besluiten te scheiden.
Wat wél schadelijk is, zijn de aanslepende conflicten, woede en opgekropte gevoelens die één of beide ouders blijven hebben ten opzichte van elkaar.
Dit zorgt voor een grote dosis verdriet, stress en wanhoop bij de kinderen, vooral wanneer zij tussen de beide ouders in komen te staan, en getuige zijn van conflicten en ruzies. Ook een van de beide ouders negatief horen praten over de andere kan grote schade berokke....
Lees verder UW REACTIE |
|
Ongelooflijk fantastisch zomerweer die maand April. Mijn twee kleine rakkers van zeven en van negen zitten vol adrenaline van de overvloed aan zonneschijn.
De paasvakantie drukt hen twee volle weken in mijn aandacht en mijn armen.
Na lang discussiëren toch verlof gekregen op het werk. Het feit van alleenstaande moeder gaf uiteindelijk toch de doorslag. Er zit dus nog gevoel in deze rare wereld.
Al wordt het drukker met die jonge knapen dan achter mijn klein bureeltje.
Van s ’morgens vroeg tot s ’avonds laat in de weer omdat ze zich gelukkig zouden voelen. We trekken er een dag op uit , naar een domein om gaan te zwemmen, in de speeltuin rond te hangen. Met mijn 34 jaren moet dat lukken.
Hoewel zonder hulp is het voor een alleenstaande moeder nooit simpel .
Papa is een jaar geleden plotsklaps weggevallen. Dat idiote ongeval dat niet mocht zijn, is langs geweest. Ik moet nu vechten en sterk zijn voor hen. Alles in stukjes kappen elke maand. Keer op keer.
Want dat krijg je er dan gratis bij: het financiële stuk om op te kauwen. Eén loon in de plaats van twee. De ene maand wat meer, de andere maand wat minder. De uitstap is speciaal voor hen, al moet ik het achteraf bekopen. Zowel emotioneel, fysiek als financieel.
Maar ik wil hen echt iets geven. Niet eenvoudig met z’n drieën van mijn karig loontje. Voor mezelf wordt dit een he....
Lees verder
UW REACTIE |
