Er is een moment dat de modale man het gewoon opgeeft. .
De soms futiele pogingen om een beetje stijl en flair tentoon te stellen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Waar hij eerst nog sporadisch in de spiegel keek om te zien of zijn broek in de plooi lag werd gezwind vervangen door dagdagelijks zijn klaargelegd pakje kleren aan te doen. Voor veel van deze mannen is het ja-woord een symbolisch begin van het einde.
Op de één of andere manier is het niet geven om kleren en uiterlijk verbonden aan de hoeveelheid testosterone in het bloed, latino types uitgezonderd natuurlijk..
Het stopt echter niet met shirts met een voetbalnummer, polootjes met een horizontale streep of witte sportsokken in sandalen op een korte broek....het gaat verder..
Nog nooit de volkswijsheid gehoord “alle goed gerief staan onder een ferm afdak”?
Onder mannen is er vaak ook een moment waar de lichamelijke fysiek het slachtoffer wordt van gezapigheid en laks gedrag. Niet te hard roepen mannen, ik heb ook een zwembandje waar Meneer Michelin trots op kan zijn.
Kijk, vroeger was het simpel. Als je fit en gezond was kreeg je vrouwtjes, een recht op het mooiste stuk rood vlees en wist je dat je die mammoet voor kon blijven als het nodig was. Je kon rekenen op een lekkere oude dag op je 35. Nu ligt het anders.
Soms is er voor de meeste mannen gewoon geen reden om zich te verzorgen, om het met een andere vaak gehoorde term te stellen “ik ben toch van’t straat?” Bij een opmerking naar de immer uitdeinende vleesgordel krijg je dan vaak een geamuseerd grijnsje waar het onderwerp van de vraag even op zijn buikje klopt en een “ja, ’t getrouwd leven eh” uitstoot.
De meeste mannen houden dit gedrag vol tot er een ander vreemd fenomeen opduikt: de midlife crisis. Plots staan ze stil bij hun uiterlijk en in welke geweldige conditie ze zich vroeger bevonden. In een paniekreactie beginnen ze te fitnessen, kopen ze een power bank voor thuis of beginnen ze te joggen.
Meestal stopt die plotselinge nood tot bewegen in fitness toestellen die op zolder stof beginnen verzamelen. Anderen die er wel in slagen merken dan een vernieuwde interesse van het vrouwelijk geslacht op met andere gevolgen natuurlijk..
Onzekerheid is de boosdoener in bijna alle gevallen. Ik ken een hoop vrouwen die stil staan bij elke bultje en kronkeltje van hun lichaam. Vooraleer zij het licht aan laten moet er een basis gelegd worden van vertrouwen. Het helpt natuurlijk dat ze niet in bed liggen met een exemplaar zonder lichamelijke afwijkingen.
Veel mannen verzieken het hier natuurlijk door het verkeerde antwoord te geven op een paar zorgvuldig afgevuurde vragen van de bedpartner. Verwacht geen directe “Vind je mijn achterste niet te dik?” maar pas op voor een vage “Vind je me wel mooi?” Oefen alvast je respons op voorhand met een zwoele blik klaar voor gebruik. (we hebben tongue in cheeck emoticons nodig in word)
Welke mannen hebben hier ook last van? Misschien dat er weinig het zullen toegeven (alhoewel) maar volgens mij trekt het gros zijn buikje in als hij voor het eerst uit de kleren gaat.
Als er dan naast de bedstede een spiegel staat en de tijd tot de fluwelen dans is gekomen zal hij toch niet al te gretig naar zijn verschijning zitten te gapen.
