Je hebt een nieuw lief, je tast en ontdekt. Je loopt op wolken.
Dan groeit zachtjes het gevoel van geborgenheid en bescherming.
Er kan je niets meer kan gebeuren, de band is ijzersterk, het vertrouwen in je partner wordt rotsvast.
Op deze hoeksteen wordt je relatie gebouwd met blind geloof in de toekomst.
Maar dan: ontrouw. Het verschrikkelijke gevoel, de grond zinkt weg. Je bloed kruipt naar je tenen, je voelt volledig leeggezogen, je benen kunnen je lichaam nog maar amper dragen.
Heb je dan de voortekens niet gezien? Er zijn signalen met de vleet. Maar je bent zo gerust en vol vertrouwen dat je dat nu net niet ziet, verdomd.
De extra avonden naar de vrienden/innen.
De vele afwezigheden, de vele excuses, de nieuwe looks, het ontwijken....
Als je het achteraf bekijkt: “Hoe kon ik dat nu missen.”
Mag je dan nooit opgaan in vertrouwen dat je partner je geen hak gaat zetten?
Toch wel, niet iedereen is uit hetzelfde hout gesneden.
Het is niet omdat je éénmalig bent bedrogen dat je dat in een andere relatie ook gaat hebben. Misschien is die andere ook wel ooit bedrogen en leeft die met hetzelfde gedacht. Het vraagt dan tijd om op te bouwen, terug te leven met een vol vertrouwen.
Het staat als een paal boven water: als je niets opnieuw probeert dan is dat dom. Waarom zou je het moois van samenleven toch ontzeggen omdat de ex ooit dacht: “ ik doe lekker wat ik wil, de gevoelens van mijn partner houden mij niet tegen.”
Geef een ander maar gerust een kans om je te leren kennen. Neem de tijd en je zal zien, er zijn er velen op de wereld die ontrouw net zo erg verachten als jij.
Er is nog hoop. liefde bestaat, Ontrouw is niet het einde. Het kan het begin worden van iets moois.
