Onderzoek toont aan dat het op zich niet schadelijk is voor kinderen als hun ouders besluiten te scheiden.
Wat wél schadelijk is, zijn de aanslepende conflicten, woede en opgekropte gevoelens die één of beide ouders blijven hebben ten opzichte van elkaar.
Dit zorgt voor een grote dosis verdriet, stress en wanhoop bij de kinderen, vooral wanneer zij tussen de beide ouders in komen te staan, en getuige zijn van conflicten en ruzies. Ook een van de beide ouders negatief horen praten over de andere kan grote schade berokkenen.
Tenzij je uit een (emotioneel of fysiek) gewelddadige relatie komt, is het beter om samen met je ex op een samenwerkende manier te proberen participeren in het leven van het kind. Kinderen kunnen zich redelijk gemakkelijk aanpassen aan veranderende leefomstandigheden, zoals wonen in twee huizen. Dit proces verloopt echter vlotter als beide ouders samenwerken en zich concentreren op de gezonde ontwikkeling van het kind.
Ouders moeten hun emotionele pijn opzij schuiven als het erop aankomt tegemoet te komen aan de noden van de kinderen. Als dit niet gebeurt, kunnen de gevolgen verschrikkelijk zijn. Denk maar aan het twaalfjarige jongetje dat onlangs in het nieuws was omwille van zijn zelfmoord. Hij voelde zich schuldig voor het voortdurende gekibbel tussen zijn gescheiden ouders die het maar niet met elkaar eens konden worden en hun zoon inzetten als wapen tegen elkaar. Het hoeft natuurlijk niet altijd zo drastisch af te lopen, maar het loont de moeite even stil te staan bij deze moeilijke materie.
Een kind heeft het nodig zich goed te voelen, zowel bij zichzelf als bij beide ouders, ook als die gescheiden zijn. Als partner gebruik je vaak woede als brandstof om over de relatie heen te raken. Je focust op alle slechte kanten van je ex om de hoop op verzoening te vernietigen. Dit is perfect verstaanbaar, maar het is onaanvaardbaar om deze gevoelens met je kinderen te delen.
Klaag over je ex tegen vrienden, zoveel je wilt, maar zorg er altijd voor dat de kinderen dit niet horen. Naar de kinderen toe is het trouwens nodig dat je je concentreert op de goede kanten van je ex, hoe moeilijk dit ook mag zijn. Je hoeft hem of haar uiteraard niet op te hemelen, maar wees gewoon zo neutraal mogelijk. Als er je dingen storen, reageer je dan af buiten het zicht of buiten gehoorafstand van de kinderen.
Ga ook niet te veel op je kinderen leunen. Ze zijn kind en moeten dit ook blijven. Ze zijn er niet om je problemen mee te delen of je verdriet op uit te storten. Het is schadelijk om je kinderen te dicht bij je miserie te betrekken, ook al heb je daar soms misschien de behoefte aan. Spaar hen zoveel mogelijk. Creëer geen omgeving waarin een kind voelt dat het ofwel de zijde van papa of die van mama moét kiezen.
Moedig je kinderen wel aan om eerlijk te zijn over wat ze lastig vinden aan de scheiding. Je hoeft ook niet te doen alsof alles fantastisch is nu. Blijf eerlijk, maar doe dit zo neutraal mogelijk. Het leven is hard en je leren aanpassen aan moeilijke dingen hoort er nu eenmaal bij.
Een scheiding is een heel moeilijke en frustrerende periode. Je gaat door verschillende fases: woede, angst, wraak, een gevoel van verlies en uiteindelijk het besef dat je verder moet met je leven.
Tijdens al deze fases moet je aan de kinderen denken. De scheiding op zich is voor hen al traumatisch genoeg. De nasleep moet hen zoveel mogelijk bespaard blijven. Ook belangrijk is dat de kinderen ervan verzekerd moeten worden dat de scheiding niét hun schuld is. Dit gevoel krijgen kinderen dikwijls als ze hun ouders ruzie zien maken of de ene kwaad horen spreken over de andere.
Als je ex een nieuwe partner heeft die met jouw kinderen in aanraking komt, laat je dan niet verleiden om de kinderen tegen die nieuwe partner op te zetten. Dat komt niemand ten goede. Jij zult je er misschien even beter bij voelen, maar dat blijft niet duren. En je kind wordt er uiteindelijk de dupe van, omdat het zich ten huize van je ex minder goed gaat voelen, en dus ook in het algemeen.
Ook al heb je het moeilijk en is er weinig energie over, blijf altijd luisteren naar je kinderen en geef hen aandacht. Hou je aan beloftes en afspraken. Er is niks harder voor kinderen dan de gedachte dat hun mama of papa geen tijd voor hen heeft.
Als ze merken dat beide ouders met elkaar overeenkomen betreffende de opvoeding, geeft hen dat een positief gevoel, ook al wonen mama en papa dan in twee huizen. Hoe hard een scheiding dus ook mag zijn, blijf altijd aan de kinderen denken.
Hoe jij ermee omgaat, zal immers een levenslang effect hebben op het leven van je kinderen.
