In 2009 schreef de beroemde Amerikaanse psychologe en relatietherapeute Mira Kirschenbaum er een boek over: " Scheiden of blijven".
Ze geeft er een heldere kijk op het verloop van het moeilijke beslissingsproces dat altijd vooraf gaat aan een relatiebreuk. Verbreken we onze relaties vandaag te snel en om de verkeerde redenen?
Iedereen vraagt het zich wel eens af.
Wanneer het gaat over echtscheiding en relatiebreuken dan is de uitspraak ‘mensen zijn allemaal te moeilijk geworden, eisen te veel’, nooit ver weg.
De statistiek lijkt op het eerste gezicht de doemdenkers alleszins gelijk te geven. Stond je in 1960 voor het altaar, dan was de kans dat je tot het einde der dagen je leven met elkaar deelde meer dan 90%. Nu houdt geen 60% het nog vol tot de dood hen scheidt.
Uiteraard zijn er tal van maatschappelijke factoren die hiermee samen hangen, van een gewijzigde moraal over een hoge welvaart tot een totaal ander relatiemodel.
Het rollenpatroon heeft duidelijk afgedaan, we delen als koppel nu veel meer een aantal taken.
De relatie partner overbevraagd?
Door deze wijzigingen kunnen we ons almaar makkelijker de romantische liefde veroorloven. Daardoor zijn de eieren in onze relatiemand nog nooit zo talrijk geweest zijn. Onze partner moet niet alleen ons maatje zijn, maar ook onze beste vriend, een spannende minnaar, onze soulmate en uiteraard iemand die mee de praktische kant in ons leven uitbouwt en ondersteunt.
We willen dat de andere op ontzettend veel terreinen invulling geeft aan onze noden en behoeften. Terwijl het vroeger doorgaans stukken eenvoudiger was. Het eerste motief was economisch: is hij een stabiele kostwinner, is zij een capabele huisvrouw? Het tweede was voortplanting: is hij een gezonde man en goede vader, zij een sterke vrouw en zorgzame moeder? Voldeed hij/zij aan die verwachtingen, dan waren dat erg goede redenen om in het huwelijksbootje te stappen.
Maar eisen we dan niet te veel? Is gewoon goed niet goed genoeg?
Enerzijds is er niets mis mee met hogere eisen te hebben. We leven in een maatschappij met een veel hogere welvaart dan vroeger. Als vrouw, én als man ben je in staat om op eigen benen te staan. Je hebt elkaar niet meer nodig om bepaalde stappen te zetten, alleen te wonen, het huishouden te doen of zelfs kinderen op te voeden. We zijn veel onafhankelijker van elkaar. En daardoor kunnen we het ons veroorloven om kieskeuriger te zijn.
Omgaan met relatieproblemen
Meer dan vroeger willen we het romantische Hollywoodideaal: die intense passionele verliefdheid met een soulmate en dat voor altijd. Maar is dit wel een realistische verwachting en als je een relatie hebt die ok is, maar niet kan concurreren met een Vijf-TV film, moet je je partner dan de wacht aanzeggen? Vanuit mijn praktijk ervaar ik telkens weer dat veel afhangt van jouw verwachtingen van het leven, van een relatie.
Ongeveer vijftig procent van de mensen worstelt zelden tot nooit met deze vragen. Ze hebben een keuze gemaakt voor een bepaalde partner, een bepaalde relatie en een leven dat erbij hoort, en stellen die nooit echt in vraag.
Zijn er moeilijke momenten, dan zien ze dit als onderdeel van het leven en van hoe een relatie loopt. Maar die moeilijke momenten zullen niet snel een aanleiding zijn om hun relatiekeuze in vraag te stellen.
Die andere vijftig procent kan wel al eens op bepaalde momenten twijfelen. Dan is het belangrijk om het onderscheid te maken: twijfel je omdat er bepaalde relatieproblemen zijn? Maken jullie te veel ruzie, hebben jullie een slecht seksleven of doen jullie niet genoeg leuke dingen samen?
Zelfkennis
Of is er niet echt een relatieprobleem maar twijfel je omdat je een continue twijfelaar bent in het leven? Al te vaak krijgen we in onze samenleving nu het idee ingepeperd dat het leven maakbaar is, dat alles mogelijk is. Wat de druk enorm maakt om een fantastisch leven te hebben met een fantastische relatie. Iets wat sommigen vreselijk onrustig maakt. Ze twijfelen aan alle keuzes die ze maken. Dat gaat ook vaak gepaard met bindingsangst en faalangst.
Diep vanbinnen zit er een klein onzeker meisje of een angstige jongen met schrik om de verkeerde keuzes te maken. Schrik om zich te binden aan de verkeerde of ooit zelf aan de kant te worden geschoven in een relatie. Ben je die eeuwige zoeker of twijfelaar, dan moet je niet meteen piekeren over je relatie, maar eerst proberen te ontdekken waarom je zo zoekend bent en welke richting je jouw leven wilt geven.
Vaak ligt het probleem dan niet bij de kwaliteit van je relatie, maar bij twijfels, onzekerheden en keuzestress waar je zelf mee worstelt. Pas als je daar uit bent, kan je nuchter kijken hoe het met je relatie gesteld is.
Scheiden of blijven: gevoel versus verstand
En een belangrijke bemerking. Ik hoor zo vaak dat mensen elkaar het advies geven: volg je gevoel, dat brengt je bij de juiste beslissing. Dat klopt zeker niet bij iedereen.
Soms is het evenwicht tussen je gevoel volgen in het leven en je verstand gebruiken zoek. Mensen denken dat hun hele leven, elk moment fantastisch hoort te zijn. En dat schept een enorme druk en verwachtingen.
Er zullen altijd moeilijkere momenten zijn. In je leven en in je relatie. Dan is het zaak om je verstand te gebruiken en ook eens te kijken naar al het kostbare dat je al hebt opgebouwd. Bekijk het zoals bij een carrière.
Je hebt mensen die op hun vijftigste plots nog een carrièreswitch maken. Is het vanwege een verkeerde jobkeuze die ze zoveel jaren geleden gemaakt hebben, of een lang gekoesterde droom: dan kan het iets heel moois opleveren. Maar zomaar vanuit het gevoel en impulsief al die ervaring, kennis en het erbij horende leven weggooien kan ook zonde zijn.
Zo zit het ook in relaties. Je deelt zoveel samen, meer dan een vriendschap of een verliefdheid. Het gaat om een leven. Dat gooi je niet van de één op de andere dag weg. Is het twijfelen over je relatie niet het gevolg van je onrustige ziel, maar van een (of meerdere) relatieproble(e)m(en), dan is actie wel nodig.
Maak een lijstje: Wat is er goed aan mn relatie, waar zit het (deels) fout? En doe hier vervolgens iets mee. Ga het gesprek aan met je partner. Niet verwijtend maar vanuit jezelf, hoe jij je erbij voelt. Al te vaak zie ik mensen in mn praktijk die de problemen zo laten opstapelen tot ze onoplosbaar lijken om vervolgens heel hard weg te lopen. En daarna bij hun nieuwe partner al snel dezelfde relatieproblemen te hebben. Zo kun je je hele leven bezig blijven van de ene (slechte) relatie naar de andere hoppen. Zonde.
Maar het andere kan ook waar zijn: Heb je de relatieproblemen met je partner besproken, méér dan eens, en blijft het water na al die pogingen tussen jullie te diep?
Blijven die issues een druk leggen op jullie relatie, waardoor je meer ongelukkig dan gelukkig bent? Dan kan het misschien beter zijn om die moeilijke beslissing te nemen en een einde te maken aan jullie relatie.
Veel mensen praten niet over vreemdgaan en vinden het de normaalste zaak van de wereld. Zo houden zij hun leven spannend en vinden dan ook, dat zij niets van de ander "afpakken". Gelukkig maakt ieder - ook in een relatie- eigen afwegingen en keuzes hoe verder te gaan na zon affaire. Wellicht is het een optie voorlopig een tijdje uit elkaar te gaan om te kijken hoe dat leven bevalt. Persoonlijk had ik geen moeite met mijn keuze in een dergelijk geval. Maar ja, dat helpt u ook niet verder........
Sterkte met het nemen van de juiste beslissing of gewoon: n beslissing.
Door Luna
------------------------- 2-ik heb onlangs vernomen dat mijn partner vreemd is gegaan. met erover te praten heeft hij me gezegd dat hij dat niet in controle had. hij heeft continu bevestiging nodig dat de mensen hem graag zien. hij is daarvoor in therapie zegt hij. hij zegt ook dat hij mij het liefste ziet, maar kan dan ook weer niet garanderen dat hij dat niet nog eens gaat doen. ik wil in ons geloven, maar weet nu geen raad meer... Door Leekebeeke uit Hoeilaart
------------------------- 1-Ik zit momenteel in een scheiding na 13 jaar samen te hebben gewoond. Ik ben 50 jaar. Ik lees en heb veel steun aan het boek van Alain Badiou; Eloge de LAmour. Groet, Ludwig. Door Ludwig uit Gent
Wanneer het gaat over echtscheiding en relatiebreuken dan is de uitspraak ‘mensen zijn allemaal te moeilijk geworden, eisen te veel’, nooit ver weg.
