Een onmogelijke liefde kan je hele leven beheersen en je doen en laten bepalen.
*Je nieuwe partner heeft de leeftijd van een van je ouders. Of:
Je partner heeft de leeftijd van één van de kinderen. Kan dat dan? Kunnen je ouders en je kinderen daarmee om?
*Je nieuwe partner is je baas of je secretaresse. Kunnen collega’s daarmee overweg?
*Mag je houden van een man als je zelf ook een man bent?
*Mogen vrouwen van elkaar houden?
Die onmogelijke liefde beheerst je.
Je stelt je vragen. Kan dit?
Enkele mensen uit je omgeving zijn op de hoogte en zij willen je raad geven.
Wat doe je met de reacties ? Waar hecht jij belang aan? Wie doe jij verdriet? Wat of wie doet jou verdriet?
Wat wil jij opofferen voor de liefde
Tot wat ben jij bereid?
Ga je ervoor?
Probeer jij jouw omgeving gerust te stellen?
Probeer je hen te overtuigen dat je hebt nagedacht?
Of geef je hen de indruk dat die nieuwe relatie eerder een bevlieging is?
Geef je die nieuwe partner vertrouwen en krediet?
Wat je ook onderneemt, zorg dat je ‘s avonds recht in de spiegel kan kijken.
Zorg dat je eerlijk bent en oprecht. Als je echt van die partner houdt en dat ook uitstraalt, zullen de anderen wel volgen. Als zij zien dat jullie gelukkig zijn in je relatie en het echt menen, gaan de vooroordelen wijken voor steun en sympathie.
Zij die jullie boycotten, zijn geen echte vrienden. Echte vrienden steunen je, welke beslissing je ook neemt.
Maar geloof vooral zelf dat het gaat lukken. Geloof in jullie kunnen en in jullie voor elkaar liefde. Gebruik jullie ‘uitzonderlijke’ situatie om net te laten zien dat jullie het aankunnen.
Een ‘gewone‘, ‘normale’ relatie is ook geen zekerheid voor ‘eeuwige’ liefde en trouw.
Maak er het beste van. Alleen als jullie er allebei in geloven, heeft deze relatie kans op slagen!
