De Far-West op zijn best
Met en auto vol spullen, een ongelooflijke dorst en 160 km achter de rug hoop ik vlug in het appartement te zijn. Trouwens, ik moet dringend naar de wc.
Blijkt de hele buurt afgezet! Reden?
Na enkele rondjes heb ik een parkeerplaats gevonden én de reden ontdekt van alle hindernissen en wegomleggingen.
De gemeente organiseert een indiaan en cowboy festijn!!! Ik merk tijdens het rijden dames op die gekleed gaan, zoals de dames ten tijde van de verovering van het Westen.
Een heuse huifkar, getrokken door twee paarden, staat te wachten op de volgende groep mensen. Ook de heren zijn helemaal ‘verwesterd’. De cowboy in hen wordt wakker.
We kennen de verhalen en de films wel over die tijd. Ik vermoed dat de werkelijkheid iets minder romantisch was. Er staat een groot podium waar een cowboy-dame een dans uitlegt, met veel enthousiasme. De verklede mannen en vrouwen voor het podium doen hun uiterste best. Uit een zijstraat komt een rookpluim.
Poging tot barbecue?
Ik passeer voor de tweede keer.
Ik merk vier agenten op die de hekkens bewaken. Ook zij kijken geanimeerd toe. Alleen te voet of te paard mag je erin. Geen doorkomen aan met de auto. Ik probeer het zelfs niet met mijn charmantste lach. Uit respect voor al die verklede dames, indianen en cowboy ’s.
Ik herinner me een televisiereportage over mensen die ieder weekend een veldslag naspelen of een invasie nabootsen, allemaal in echte uniformen en kledij van toen. Hoedje af voor al dat opzoekingswerk en oog voor detail. Want er wordt echt gelet op details! Het moet allemaal kloppen. Ik laat me even meeslepen in het verhaal en ik vergeet, dat ik nog even moet stappen, met een deel van de spullen uit de auto. Ik baan me een weg door de verklede menigte.
Hoe was het leven toen? Hoe zou het gevoeld hebben als er een duel werd uitgevochten?
Hoe zou het zijn om in de saloon iets te drinken terwijl er iemand piano speelt?
Of ben ik nu te romantisch? Bekijk ik het weer allemaal teveel door mijn roze bril?
